Mijn eerste blog: veelzijdig Vietnam - 1

Het heeft even geduurd, maar hier is ie dan echt, mijn eerste blog over mijn reisavonturen in Azie! Onderstaande heb ik begin januari geschreven:
Terwijl Jess aan het worstelen is op het Thaise consulaat om een visum te krijgen hier in Ho Chi Minh City (voorheen Saigon) heb ik de mogelijkheid van haar laptop gebruik te maken om met mijn blog te starten. In tegenstelling tot een aantal jaar geleden zijn er opvallend minder internetcafes te vinden, omdat er nu overal wifi is en iedereen op zijn eigen telefoon of laptop contact houdt met het thuisfront. Natuurlijk ben ik een van de weinigen die geen zin had in extra kilo’s en ook niet heel gedisciplineerd ben op reis (loslaten is nog steeds mijn motto ;) en dat lukt mij hier altijd verrassend goed!! ) maar het moment is nu dan echt aangebroken!
Anyways, hier zit ik dan op mijn hotelkamer in HCMC, de vijfde bestemming waar ik onderhand ben beland en inmiddels ben ik ook al weer 5,5 week op reis. Begonnen in Bali om vervolgens Jess te meeten in Hanoi om Vietnam verder te verkennen. Een aantal jaar geleden heb ik kort het zuiden van Vietnam aangedaan en het land sprak me toen erg aan, vandaar dat het nog steeds op mijn verlanglijstje stond. Maar goed, begonnen in Hanoi, waar ik door Jess werd opgewacht op het vliegveld. Het was super om Jess weer te zien na 10 maanden, ons laatste live contact was toen ze een maandje bij me woonde op de Overtoom voor haar reis rond de wereld. Het vliegveld van Ha Noi was relatief rustig vergeleken met de drukte van de stad zelf waar we (na ruim een half uur wachten in een minibus die niet vertrok omdat ie niet vol was….) in een grotere, dit keer volle bus vertrokken en een uur later, en vele bijzondere manoeuvres verder (het verkeer in Azie is echt uniek en een bijzondere mix van samenhang en chaos in een) belandden we in het centrum van Ha Noi waar Jess al een fijn hotel voor ons had gevonden.
Inmiddels heb ik heel wat landen en steden aangedaan, maar Ha Noi is wel de meest rusteloze stad die ik tot nu toe heb meegemaakt! OMG! 
Overal mensen en talloze moto-bikes en auto’s, tegen een achtergrond van eindeloos veel winkeltjes, stalletjes, verkopers en mensen die hun ding doen op de stoep (van eten koken op een gasstelletje tot het repareren van moto-bikes, en slapen in de-meest-bizarre-posities-die-je-je-maar-kan-voorstellen tot het knippen van iemands haar ergens op de stoep of een niet gevulde vierkante meter). En dit gaat ongeveer 18 uur per dag zo door.
Gelukkig is Jess een enorm ochtendmens en omdat ik toch moest wennen aan een heel ander ritme dan thuis, doe ik alsof ik ook een early-bird ben (haha, ik kan een aantal mensen (vooral oud-collega’s) nu heel hard horen lachen… :P ). Ik sta meestal rond zeven uur op en ik word zelfs uit mezelf wakker (!!!). En ik kan oprecht zeggen dat de uurtjes voor middernacht dubbel tellen (ook al mis ik de avonduurtjes toch wel een klein beetje).
Maar goed, door Jess maak ik nu ook de ochtenden mee en ik kan zelfs berichten dat er zo nu en dan een hele vroege ochtend bij zit! Want Jess staat dagelijks om 5.30u op om daarna te gaan hardlopen in een park of wat er maar beschikbaar is en zo ook een ochtend in Ha Noi waar we naar een prachtig meer zijn gegaan en je oprecht rust kunt vinden in een stad als Ha Noi. Met amper verkeer en voornamelijk mensen op de been met hetzelfde doel als ons, genieten van de rust en de geweldige energie van het meer, is dit een geweldige start van je dag. Maar dit is nog niet alles….!
De mensen in het park komen ook om te bewegen en zichzelf fit te houden! En dit resulteert in allerlei bijzondere work-outs die overal in het park te vinden zijn. Zo zie je hardlopers, maar ook allerlei groepjes die ‘hun ding’  doen. Zo heb je de dansers (waaronder paren, van tango tot salsa; maar ook de freestylers en de meer Zuid-Amerikaanse danstypes), maar ook de tai-chi liefhebbers, de stretchers, de opdrukkers en ga zo maar door. Iedereen doet waar hij/zij zin in heeft om je dag goed te beginnen :)
Zoals enkelen van jullie misschien weten, heb ik een jaartje regelmatig hardgelopen en heb er toen heel blijmoedig de brui aan gegeven om me volop met yoga bezig te kunnen houden. Daarnaast heb ik mijn grote liefde dansen weer opgepakt, dus in het park, op die prachtige morgen, kon ik natuurlijk niet anders dan mij bij een groepje fanatiekelingen te voegen!!! Op een pleintje, tegenover het park, waren drie groepen aan de slag (zeker 30 deelnemers per groep) met allen hun eigen muziek uit hun ghetto-blaster passend bij de stijl van de betreffende groep. Een groep vnl. Vietnamese dames deed allerlei Zuid Amerikaanse danspassen, waar ik enkele van herkende (cha-cha, bachata) en heel onopvallend heb ik mij tussen hen gevoegd :) Dat duurde natuurlijk niet lang, maar ik werd blij verwelkomd en met de juiste afkijktechnieken kwam ik een heel eind. Maar bovenal alles was het een superleuke ervaring, een heerlijke begin van mijn dag en een prachtige manier om een kijkje te nemen in het leven van verschillende mensen in Ha Noi.
P.S. Mijn deelname werkte ook aanstekelijk voor een andere toeriste; halverwege de les kwam zij ook bij de groep om te delen in ons gezamenlijke enthousiasme!
Deze rustige momenten in Ha Noi zijn zoals gezegd uitzonderlijk en komen alleen voor tussen grofweg 01.00 en 7.00 uur ’s ochtends. Nu ben ik absoluut iemand die van drukte houd en geniet van nieuwe ervaringen, maar mijn tax heb ik meerdere keren ervaren in de drukte van deze wereldstad. Zelfs yoga of koffie*** kon daar weinig aan veranderen; af en toe was de batterij gewoon leeg. Dit in combinatie met een vrij lage temperatuur (rond de 15 graden) maakte dat Jess en ik weinig zin hadden om richting Sapa te gaan (nog veel kouder omdat het hoger is) of richting Halong Bay. 
Om vooral richting de warmte te gaan en ergens ook een strand te kunnen aandoen, besloten we om naar het zuiden van Vietnam te vliegen. Na wat research leek Nha Trang een goede plek om heen te vliegen en vanuit daar de bus te pakken naar een nabijgelegen strandlocatie. Hierover later meer. 
Eerst wil ik nog wat verdere ervaringen met jullie delen van Ha Noi.
Zoals enkelen van jullie misschien weten is Ha Noi niet heel erg toeristisch. Mensen spreken weinig Engels en met handen en voeten kom je toch het verst (ook de lonely planet bood soms geen uitkomst…). Vooral op het gebied van eten hebben we een grote uitdaging gehad. De Vietnamezen in het noorden blijken namelijk enorme carnivoren te zijn en vis wordt er veel minder gegeten dan in het zuiden. Dus voor ons, 2 vegetariërs die wel vis eten (eigenlijk een pescotarier dus), was het erg lastig om zonder woorden aan te geven wat je wilt eten (groenten graag!). 
Zo kreeg Jess voor mijn komst alleen noodles en bouillon en was mijn vegetarische bapao alleen een wit broodje zonder inhoud :’(
Gelukkig hielp het restaurant van onze yogaschool door allerlei heerlijke vegan gerechten op het menu te hebben, zodat we iig daar konden eten en door veel te proberen kregen we het links/rechts ook voor elkaar om groenten geserveerd te krijgen. Met als hoogtepunt een wegrestaurantje waar we onze eigen groenten konden barbecuen op onze eigen mini-bbq. 
Gelukkig was het niet allemaal kommer en kwel, want er was ook KOFFIE***!!! En lieve lezers, ik, Eveline, niet echt een koffiefan vanwege een lage caffeine tolerantie en een niet houden van teveel bitterheid, kan oprecht zeggen dat ik een grote fan ben van de koffie in Ha Noi!
Deze prachtige koffie heeft een heerlijke volle smaak, met hinten van cacao met de volheid van koffie, echter zonder enigszins bitter te zijn!! (En is tevens ook niet zoet of slap oid). Ik moet eerlijk bekennen dat ik wel ga voor de ijskoffie met condensed milk (yum!), maar de gewoon zwart variant van Jess is oprecht lekker. Om Jess te quoten: ‘I could pray to this coffee….’ Overigens staat met stip op 1 de koffie in Con Caphe, voor degenen die wat veldonderzoek willen verrichten ;)
Het is een compleet andere koffiebeleving dan de Europese meer bittere koffie die wij hebben, dus de ondernemer in mij denkt gelijk aan het openen van een gezellig koffiecafeetje ergens met deze Vietnamese delicatesse…. het is oprecht jammer dat wij dit in Europa niet (nauwelijks?) kennen.
N.b. Overigens is het maakproces van deze koffie ook bijzonder; je giet heet water over de gemalen bonen in een mini-potje/kannetje en de koffie drupt dan in de beker er onder. Een beetje zoals onze ‘ouderwetsere’ koffiemachines dus met filter etc.

De geweldige koffie hield ons dus op de been bij het verkennen van de stad (marktjes, kerken, tempels etc.) en tussen de yogalessen door.
En een van de Vietname highlights die absoluut genoemd moeten worden zijn de ‘Water puppet shows’ hier in Vietnam. In een klein theater is een waterbassin waarin zich een verhaal in afspeelt getoond door poppen. Aan de zijkant zitten muzikanten/zangeressen die het verhaal begeleiden en achter de schermen werken een achttal mensen die de poppen via stokken laten bewegen. Ook al verstonden we weinig van wat ze zongen, het was een hele leuke beleving en echt knap wat de poppen allemaal kunnen doen! Dit schijnt een oude traditie te zijn die pas enkele tientallen jaren geleden openbaar is geworden.
(Voor degenen die niet helemaal naar Vietnam willen reizen om dit te aanschouwen: ze reizen ook rond en doen incidenteel Europa ook aan.)

Al met al waren dit zoal onze belevenissen in Ha Noi en na een vlucht van ongeveer 1,5 uur kwamen we aan op een vliegveld net buiten Nha Trang. In de lonely planet werd deze stad als erg toeristisch omschreven en behoorlijk commercieel. Daarom was ons plan om een nacht te blijven en dan de bus te pakken naar Mui Ne (een kleinere strandlocatie 5 uur zuidelijker). 
Dit bleek een schot in de roos te zijn! Nha Trang is enorm in trek bij Russische toeristen en met dagelijkse directe vluchten vanuit Rusland bestaat de populatie daar grotendeels uit Russen. Jess en ik voelden ons daar niet echt thuis bij, dus na het vinden van een hotel hebben we gelijk bustickets geboekt voor de dag erna en wilden we er het beste van maken. Na een wandeling langs het strand vonden we een bioscoop en hebben we heerlijk gelachen om Ben Stiller en co in Night at the Museum (2?). Na een vroeg diner zijn we op tijd gaan slapen om weer fit te zijn voor de busreis de volgende dag.

De busreis was een ervaring an sich. Er werd ons een comfortabele bus beloofd die ons tot onze bestemming zou brengen in Mui Ne.
Bij binnenkomst in de bus werd verzocht je schoenen (slippers meestal :) uit te doen en je ligplaats te vinden! Haha!
Deze luxere bussen bestaan uit ligstoelen die uit 2 verdiepingen bestaan. Super comfi alleen jammer dat wij als westerlingen net te lang zijn om je benen te strekken in die dingen…. maar goed voor die paar uurtjes prima uit te houden en zoals beloofd werden we afgezet bij onze volgende bestemming.

Mui Ne (of eigenlijk net voorbij deze plaats) is een standbestemming zo’n 15 kilometer van een vissersdorp verderop. Mui Ne heeft 1 lange rechte weg, met daaraan een zee van hotels, guest houses en winkeltjes. Wederom een bestemming enorm in trek bij de Russen, maar met dank aan de gehalveerde Roebel was de verhouding van de toeristen/locals een stuk aangenamer. Het is een van de beste plekken ter wereld om te (kite) surfen vanwege de harde wind en hoge golven maar ook de minder sportieve toerist kan zich hier prima vermaken. Het deel waar de toeristen verblijven is zo’n 10 km lang en vlak, dus Jess en ik hoefden niet lang te denken over het huren van fietsen om ons tussen de beste koffie/yoga/eettentjes te kunnen verplaatsen. Het verkeer was hier ook prima te doen, dus op onze fietsen gingen we prima op in de bedrijvigheid van deze leuke kleine plaats.
Het weer was hier ook prima, tussen de 25 en 30 graden en een prettige afwisseling tussen zonnig en bewolkt. En stuk aangenamer dan het koude noorden voor deze zon liefhebber en ook de taal en het eten waren veel toegankelijker! In het zuiden spreken de Vietnamezen veel beter Engels, worden menu’s etc. vertaald (yeeeh!) en zijn groenten, vegetarische gerechten en seafood aan de orde van de dag. Het grote ontspannen kon beginnen!!!
Na het vinden van een fijne accommodatie (Rang Hill Harden) met een prachtige tuin en lounge deel om onze eigen yoga te kunnen doen stonden alle seinen op groen voor een dag of 10 heerlijk chillen. Uiteraard met vroege ochtenden en het onderzoeken van vele eetgelegenheden en koffietentjes om aan onze drang voor prikkels te voldoen ;)
Zo bleek de perfecte koffie een stuk lastiger te vinden dan in Ha Noi, maar niet onmogelijk, met dank aan onze lieve koffiedame waar we dagelijkse gasten werden! Qua eten hebben we vele heerlijke restaurantjes ontdekt en zelfs op het gebied van yoga was er van alles mogelijk. Zo werden we onderwezen door Vietnamese, Russische en Oekraïense docenten, maar echt heel blij werden we er niet van…. weinig opbouw in de lessen, hak-tak werk, vanuit het niets in de meest gevordene poses en na een korte ontspannen eindmeditatie !hop! over op de orde van de dag.
Overigens zeer nuttig om je eigen practice meer vorm te geven en ruimte voor wat partner-yoga met Jesse (wat ze had gedaan op haar yoga retraite in Canada, erg leuk om te doen!)
Als uitzondering op onze tripjes in het dorp besloten we een ochtend om door te fietsen naar het vissersdorp verderop. Gewoon na het ontbijt, in onze jurkjes, hop de fiets op. Het werd een heerlijke, ongeorganiseerde dag…. de afstand bleek geen 9 km naar bijna 20 km tot in het centrum van dit stadje, de weg was niet vlak maar heuvelachtig (7% heuvels….) en er bleek opeens vrij veel vrachtverkeer naast ons te rijden. Echter waren we niet de enige fietsers en ach, in Azie moet je heel wat doen om te worden teruggefloten (zo belanden Jess en ik eens op de snelweg ergens in Thailand… :D )
Zo lang duurde het uiteindelijk niet om in het stadje te komen, alleen was de buit minder interessant dan gehoopt. De watertoren niet gevonden, de tempel weinig bijzonders, winkeltjes zoals zovelen en 2 warenhuizen zoals 2 warenhuizen nou eenmaal zijn. Na het kopen van wat onzinnigheden was onze nieuwsgierigheid iig gestild en na het drinken van een heerlijke juice (o ja! helemaal vergeten! je hebt hier de beste verse juices, smooties etc van allerlei geweldig vers fruit. Veelal voor een euro of minder, echt enorm genieten!!!!) wilden we beginnen aan onze fietstocht terug.
Ware het niet dat Jess mij verschrikt aankijkt na mijn toiletbezoekje in het warenhuis om vervolgens mede te delen dat zij haar fietssleutel kwijt is geraakt. Ergens in het warenhuis een uur geleden was ie er nog, maar nu dus niet meer… Na het met handen en voeten uitleggen aan wat medewerkers van de winkel en her en der nogmaals doen van ons verhaal, liet ik mijn sleutel met Vietnamees hoedje als sleutelhanger zien, liet hem op de vloer vallen en deed mijn handen in de lucht (hier spraken ze wederom weinig Engels) als in ‘weet niet waar het is’. Zo werden wij op magischerwijze naar een andere medewerker geloodst die een microfoon uit zijn achterzak toverde en vervolgens een mededeling deed die hoorbaar was in het hele warenhuis. Het moet zoiets geweest zijn als: ‘hier staan twee blanke toeristen die weer eens iets kwijt zijn, iemand een sleutel met zo’n stom hoedje gevonden?”
Na even gewacht te hebben op de verdieping van de omroeper, besloten we naar een verdieping hoger te gaan. Daar vonden we opnieuw een medewerker en na het nogmaals tonen van ons beeldverhaal kwam de sleutels op magische wijze tevoorschijn :) Wat een prachtig systeem!!
Vervolgens sprongen Jess en ik op de fiets om vooral bergafwaarts aan onze weg terug te beginnen. We waren eigenlijk zo weer thuis en na een heerlijk diner in een Indiaas restaurant zijn we een ervaring rijker gaan slapen…..

Eigenlijk waren onze dagen in Mui Ne vooral ontspannen, met lekker eten en drinken en geregeld yoga afgewisseld met wat uurtjes strand.
Maar natuurlijk werd het ook kerst in het warme Vietnam! De Vietnamezen vieren geen kerst, alleen de resorts etc besteden er wel aandacht aan. Dus zo zie je op veel plekken kerstmannen, arresledes, sneeuw, cadeautjes, kerstbomen, kerststallen en ga zo maar door.
Onze kerst moesten we dus vooral zelf creëren en dat is wat we hebben gedaan! Ik werd wakker op 1e kerstdag met allerlei kleine cadeautjes naast me en een mini-kerstboom (thanks mama Wolff!!) waar ik mijn cadeautjes voor Jess heb bijgevoegd en samen hebben we gezellig uitgepakt!
Daarna heerlijk ontbeten in een wat beter restaurant, om vervolgens yoga te doen met onze enorm flexibele docente en daarna naar kerstliedjes te luisteren en te lunchen in onze prachtige eigen tuin. ’s Avonds ook lekker gegeten in een goed restaurant en genoten van een heerlijke curry (yum!) en een virgin pina colada.
Om de avond af te sluiten met een echte kerstfilm (kan de titel even niet vinden…) En vergeet nog te zeggen dat ik natuurlijk even met het thuisfront heb geskypet wat na een paar weken weg zijn echt superfijn is. Anyways, echt een super kerstdag!

Ook tweede kerstdag was een heerljke dag, lekker ontspannen en ons eigen ding gedaan. En omdat Mui Ne zo goed beviel besloten Jess en ik om hier langer te blijven. Onze routine met onze eigen yoga, onze fijne kamer en heerlijke hotel, onze koffiespot en het heerlijke weer, wat wil een mens nog meer?
Dus we besloten tot na oud en nieuw te blijven, tot 4 jan.
Oud en nieuw was niet erg bijzonder; de locals vieren pas oud en nieuw op 19 februari, samen met China geloof ik, dus alleen wat grote resorts besteden aandacht aan nieuwjaar.
Helaas waren het vooral trancefeestjes, wat resulteerde in een gezellige avond met Jess en een avondje redelijk op tijd naar bed (1.00... hahahaha).
Verder onze gewone dingen gedaan in Mui Ne tot het tijd was om naar HCMC te gaan!

Na een uurtje of 6 in de bus belanden we in de hoofdstad van Zuid Vietnam en vonden we een heerlijk hotel net buiten het toeristendeel, Miss Loi's Hotel. Deze enorm vriendelijke dame verwelkomde mij op zo'n superlieve manier dat ik niet anders kon dan Jess halen om te zeggen dat we weer een ' hidden gem' gevonden hadden om te verblijven...
De dagen die daarop volgende hebben we de stad vooral lopend verkend (dan zie je toch het meest) op zoek naar lekker eten, yoga, goede koffie en verdere avonturen.
HCMC voorheen Saigon is ook een grote drukke stad, maar heel anders dan Ha Noi. Allereerst een stuk warmer, maar ook meer toeristisch en toch knus op haar eigen manier. Ik voelde me prima in Saigon en heb genoten van mooie oude gebouwen, kathedralen, tempels, het park en heerlijk eten in diverse goede vegetarische restaurants (soms dankzij de Lonely Planet, soms bij toeval; i love it).
Een aantal jaren terug was ik al naar het War Remnants Museum geweest en Cu Chi (de tunnels), een echte aanrader om te zien hoe de Vietnamezen leefden ten tijde van de oorlog tegen Vietnam en welke gruweldaden plaats hebben gevonden waar wij weinig weet van hebben. En dan te bedenken dat Vietnam voor de oorlog met de VS bezet was door de Fransen, de Chinezen en in oorlog is geweest met Cambodja. Als je dan ervaart hoe liefdevol de mensen zijn en hoe het land in 25 jaar is opgebouwd en gegroeid (pas in 1991 werden de eerste toeristen toegelaten) kan ik niets dan alleen maar diep respect hebben voor de mensen hier en kan ik veel van hen leren!!!

Een van mijn verdere activiteiten was het bezoeken van het Ho Chi Minh museum in Saigon. Na het bezoeken van het Mausoleum in Ha Noi waar HCM opgebaard is, ben ik meer over hem gaan lezen en wilde ik graag meer van hem weten. Zijn droom en doel was 1 Vietnam, levend in vrede, zonder verdere invloeden van andere landen. Voor mij een zeer inspirerende man en zijn bijdrage is geheel terug te vinden in Vietnam vandaag de dag.
Jess en ik wilden graag ook wat films zien over Vietnam, daarom hebben we The Silent American gekeken en IndoChine (en ladies, Jean Baptiste is echt het bekijken waard! ;) Absolute aanraders!

Om een beetje in vorm te blijven, of raken beter gezegd, ben ik yoga en aerobics gaan doen bij ons om de hoek in een locale gymnatiekclub. Een unieke ervaring!!
Ook al probeer je onopvallend ergens te gaan staan (achteraan), iedereen let op je en wil je helpen. De Vietnamese dames zijn gemiddeld veel flexibeler dan wij en rocken de meest moeilijke poses uit... ik deed wat ik kan en kreeg zo af en toe respect voor een gekke pose die ik vaker heb gedaan (zoals head stand; hoewel ik toch nog graag voor een muur sta...) en ook tijdens aerobics werd ik niet gespaard! (En Got, ik snap nu waarom je steppen zo gaaf vindt, er zaten veel stepelementen in mijn les en ik vond het verrassend gaaf om te doen!)
Na afloop willen veel locals met je praten en weten waar je vandaan komt, wat je komt doen en hun engels met je oefenen.
Zo maakten Jess en ik wat vriendinnen en hebben we een aantal keer koffie gedronken met wat meiden die in HCMC studeren en over het algemeen redelijk engels spreken. Inmiddels kunnen wij ook wat woordjes Vietnamees (ik ben vegetarier, groente, alsjeblieft, hallo, thee, koffie, garnalen etc) en helpen zij ons bij de uitspraak (de toonhoogten maken nogal verschil; zeg je iets te laag of te hoog kun je per ongeluk zo iets zeer ongepasts over tafel gooien....)
Mooie ervaringen dus met locale mensen, i love it!

Al met al waren dit de highlights van HCMC en omdat de zus van Jess, Stephanie ons komt vergezellen in Thailand eind januari, hebben we een kleine deadline en besloten we niet al te lang in HCMC te blijven. Om effectief te reizen besloten we daarom per nachttrein naar Da Nang te reizen en direct door te gaan naar Hoi An waar ik inmiddels ben... zie mijn volgende blog voor mijn avonturen in Hoi An!!! (een van de mooiste plekjes in Azie, zonder twijfel :)